Bij dit ontwerp voor het voormalige Toneelmuseum in Amsterdam zijn de rollen van bezoekers en acteurs omgedraaid. De centrale ruimte is het toneel geworden waar de bezoekers de acteurs zijn. De opdracht om bustes van beroemde toneelspelers in de tuin te verwerken is gehonoreerd door deze als souffleurs aan de rand te plaatsen. Zij zijn de voyeurs geworden die de bezoekers observeren op het toneel (terras). Zij worden ondersteund door, in Kermit-green gespoten , tuinsculpturen die bij wijze van spreken in ieder tuincentrum te vinden zijn. Deze beelden verhogen het theatrale effect van de tuin.

Het concept is zo opgezet dat er zomervoorstellingen gehouden kunnen worden. Berceaus (loofgangen) refereren aan de formele tuinen die vaak achter monumentale grachtenpanden in de hoofdstad te vinden zijn. Omdat het Toneelmuseum in 2012 de deuren moest sluiten is er geen tuin achter dit museum gerealiseerd.